به نام خدا

بیانیه در رابطه با حوادث غزه

جنگ پشت جنگ، ویرانی پشت ویرانی، جنایت پشت جنایت، بر روی زخم ناسور زمین، آن جا که قومی خود را برگزیده خداوند می‌داند و به جان دیگر بندگان می‌افتد و مرگ را کسب و کار خویش قرار می‌دهد.

بیش از 75 سال است که موجودیتی سیاسی، بی‌توجه به تمامی عرف‌های بین‌المللی، جنایت می‌کند و به اشغال ادامه می‌دهد. قدرت‌های بزرگ جهانی نیز، با آن به‌عنوان یک استثنا برخورد می‌کنند. چه آن‌جا که برای ساکنین سایر مناطق جهان حق موهوم حکومت بر جغرافیای دیگر را می‌پذیرند و چه آن‌جا که پس از پایان جنگ جهانی دوم، منشا زور و جنگ را برای تغییر مرزها به‌عنوان تنها نمونه به رسمیت می‌شناسند و در مجامع بین‌المللی بر آن صحه می‌گذارند.

اما ما باور داریم، زور مبنای مشروعیت نیست و ظلم مکافات دارد. این نه فقط سنت تاریخ که فطرت و غریزه هر موجودی است.

این روزها برخی چنان از جنگ ناگهانی و غیرمترقبه در غزه و سرزمین‌های اشغالی سخن می‌گویند، که گویی صلح و رفاه و آرامشی پایدار را جمعی ناسپاس و قدرناشناس بر هم زده‌اند و اینک با انسانیت‌زدایی از آن‌ها و کودکان و پیران و همه بی‌پناهان مرتبط با آن‌ها، باید به دیار نیستی‌شان فرستاد تا چهره‌های به ظاهر متمدن امروزی، دغدغه‌ای برای عیش و عشرت در وطن آن‌ها و بر روی زمین‌ها و خانه‌های آن‌ها نداشته باشند! غافل از آن‌که با کشتار روزانه و تدریجی فلسطینیان و تحقیر و سرکوب مستمر آن‌ها توسط نظامیان و شهرک‌نشینان صهیونیستی، وقوع عصیان و حتا انتحار از طرف جان به لب‌رسیدگان، رویدادی غیرمنتظره نبود.

نباید از یاد برد که هیچ راه مدنی، صلح‌جویانه و حقوقی نبوده که برای پایان اشغال طی نشده باشد. چه آن زمان که عرفات، سلاح بر زمین گذاشت و براساس پیمان‌های اسلو، موجودیت اسرائیل را به رسمیت شناخت به این امید که فلسطینیان، حق حاکمیت بر سرزمین خود را به‌دست آورند. چه آن روزها که فلسطینیان غزه دست به راه‌پیمایی باشکوه و صلح آمیز «بازگشت» زدند. اما عکس‌العمل طرف مقابل به آن‌ها چه بود؟ پاسخ جامعه اسرائیلی به صلح با «فتح» ترور اسحاق رابین، نخست وزیر امضاکننده پیمان‌ها بود و برگزیدن راست‌گرایان افراطی و نژادپرست برای ادامه کشتار و سرکوب فلسطینیان و توسعه شهرک‌سازی! درحالی‌که جمعیت ساکنین اسرائیل از سال 1993 تا به امروز، کمتر از دو برابر شده است، تعداد شهرک‌نشینان ساکن در کرانه باختری- که حتی از نظر نزدیکترین هم‌پیمانان اسرائیل هم اشغالگرند و تمامی مجامع بین‌المللی آن‌ها را محکوم می‌کنند- حدود 5 برابر شده است. پاسخ به تظاهرات بزرگ بازگشت نیز خونین بود. نتیجه مدنی‌ترین رفتار ممکن از سوی فلسطینیان که هر جمعه، با شعار آرزوی بازگشت به سرزمین‌های آبا و اجدادیشان دست به راه‌پیمایی غیرخشونت‌آمیز می‌زدند، صدها کشته و هزاران زخمی بود.

عملیات «طوفان الاقصی» را می‌توان تقریبا نخستین کنش تهاجمی فلسطینیان علیه اسرائیل قلمداد کرد. این حمله از منظر حقوق بین‌الملل به لحاظ تحت اشغال بودن و کشتار و فشارهایی که فلسطینیان روزانه با آن مواجه بوده‌اند قابل دفاع است و از منظر انسانی، قابل درک. اگرچه سوای شکست هیمنه اسرائیل و غافلگیری بی‌سابقه آن، تحلیل نتایج این عملیات نیازمند زمان بیشتری است، اما امپراطوری رسانه‌های جریان اصلی و حامی اسراییل با انتشار و ترویج تصاویر و روایت‌ها از برخی رفتارهای غیرقابل دفاع (که در اصالت بسیاری از آن‌ها تشکیک جدی وجود دارد و امروز کذب و ساختگی بودن برخی از زشت‌ترین و شنیع‌ترین آن‌ها آشکار و رسماً اعلام شده است) و با استناد به آن‌ها، فرآیند انسانیت‌زدایی از فلسطینیان را با جدیت بیشتری پیگیری و برای یکی از بی‌سابقه‌ترین جنایات علیه بشریت زمینه‌سازی می‌کنند.

امروز به نظر می‌رسد راست‌گراترین، افراطی‌ترین و نژادپرست‌ترین دولت تاریخ اسرائیل سودای نابودی کامل و آنی غزه‌ای را در سر دارد که از آن با عنوان بزرگترین زندان رو باز دنیا یاد می‌شود. باریکه‌ای که تا پیش از این، اختیار آب و برق محدودش نیز به دست صهیونیست‌ها بود و اسرائیلی‌ها با افتخار اعلام می‌کردند که حتی میزان کالری وارد شده به این سرزمین در قالب مواد غذایی را محاسبه می‌کنند تا مبادا ذره‌ای بیش از نیاز ابتدایی 2.3 میلیون ساکنینش به آن‌ها برسد. امروز اسرائیلی‌ها با بی‌شرمی تمام، آب و برق نوار غزه را قطع کرده‌اند و دستور تخلیه فوری آن‌جا را به ساکنانش داده‌اند.  سوای این مسئله که چگونه می‌توان به ساکنین منطقه‌ای دستور تخلیه‌ خانه‌هایشان را داد و حتی بیماران بستری در بیمارستان را نیز از این قاعده مستثنی نکرد، این پرسش مطرح است که وقتی تنها راه ساکنین این منطقه به بیرون، یعنی گذرگاه رفح در مرز مصر مسدود است، مردم غزه اساساً چه جایی برای گریختن دارند.

هزاران بمب بر سر غزه آوار شده است، دیگر صحبت از تخریب خانه‌ها نیست، این محلات‌اند که با خاک یکسان می‌شوند. ظاهراً کشتار هزاران انسان بی‌دفاع شامل صدها کودک بی‌گناه و آوارگی تقریباً یک پنجم ساکنین، میل به جنایت سران رژیم صهیونیستی را ارضاء نکرده است و آن‌ها به چیزی کمتر از یک نسل‌کشی تمام‌عیار راضی نیستند.

حزب اتحاد ملت ایران اسلامی، با هم‌دردی عمیق با مردم مظلوم فلسطین و اعلام حمایت خود از حقوق آن‌ها و با ابراز نگرانی شدید نسبت به وقوع فاجعه‌ای انسانی طی حملات وحشیانه ارتش اسرائیل علیه غزه، از عموم مردم، نخبگان، سیاستمداران، فعالان حقوق بشری، رسانه‌ها و همه حق‌جویان عالم می‌خواهد تا نسبت به این درد مشترک بشری ساکت نمانند و انگشت هشدار خود را به سوی اسرائیل و حامیان مسئولیت‌ناشناس و ظلم‌پرور آن، به خصوص در میان قدرت‌های بزرگ نشانه روند و جبهه فراگیر و جهانی برای توقف حملات به غزه را سامان دهند و در این میان دولت‌های خود را نیز به این چالش بکشانند.

همچنین از دولت و حاکمیت جمهوری اسلامی می‌خواهد که ضمن حمایت معنوی و بشردوستانه از مردم مظلوم فلسطین، به اولویت نقش و مسئولیت خود در صیانت از منافع ملی واقف باشد و با هوشمندی در مقابل تحرکاتی که بعضا برای به مناقشه و جنگ کشاندن ایران دیده می‌شود، تدبیر و نقشه شوم آن‌ها را نقش بر آب کند. واقعیت این است که  گسترده شدن دامنه جنگ، مفری برای اشغالگران و برخی حامیان بین‌المللی آن‌ها ایجاد می‌کند، لذا لازم است تا مسئولان، ضمن تلاش برای ایجاد اجماع سیاسی منطقه‌ای و بین‌المللی علیه اشغالگران و جنایاتشان از طریق سازوکارهای بین‌المللی نظیر سازمان همکاری اسلامی، از اقداماتی که بهانه به دست بهانه‌جویان می‌دهد، پرهیز کنند.

با آرزوی صلح، عدالت و آزادی برای همه مردم جهان

حزب اتحاد ملت ایران اسلامی